Τη Μεγάλη Πέμπτη στην Κύπρο, από «το χάραμα του φου» (πρώτο χάραγμα του φωτός), ξεκινούσαν οι νοικοκυρές να φτιάχνουν τις φλαούνες.

Σύμφωνα με το πασχαλινό έθιμο, η φλαούνα δινόταν ως κέρασμα στα παιδιά εκείνα που περνούσαν από τα σπίτια να καλέσουν τους χριστιανούς στην εκκλησία και ανήγγειλαν το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης.

Οι πιστοί έπαιρναν μαζί τους κόκκινα αβγά και φλαούνες τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου και μπροστά στη Λαμπρατζιά (φωτιά που άναβε στο προαύλιο για το κάψιμο του Ιούδα) τις κατανάλωναν μετά την ολοκλήρωση της θείας λειτουργίας.

Εξαιρετικό έδεσμα η φλαούνα, θυμίζει τυρόπιτα και φτιάχνεται από φύλλο με γέμιση από ειδικό τυρί (παφίτικο), μαζί με αβγό, αρωματικά, σταφίδες, δυόσμο, μαχλέπι και μαστίχα. Κοπιαστική και χρονοβόρα η παρασκευή με αποτέλεσμα όμως που επιβραβεύει.

Η φλαούνα είναι συνδεδεμένη με την ιστορία της Κύπρου και αποτελεί έκφραση της ελληνικότητάς της. Οι ρίζες της φθάνουν στην ελληνική αρχαιότητα και συγκεκριμένα στην Παλάθη, γλύκισμα που προσέφεραν στα παιδιά που περνούσαν τότε από πόρτα σε πόρτα να αναγγείλουν τον ερχομό των χελιδονιών και της άνοιξης.

Στα πλαίσια των λαογραφικών συμβολισμών, το τυρί που περιέχεται στη φλαούνα συμβολίζει το νεκρό, ενώ το αβγό τη δύναμη της ζωής και της ανάστασης.

Λειτουργικά η φλαούνα διευκολύνει το πεπτικό κατά τη μετάβαση από τη νηστεία στην κατανάλωση του κρέατος, ώστε να αποτραπούν οι γαστρεντερικές διαταραχές.

Γευστικά σας προτείνουμε να τη δοκιμάσετε χωρίς επιφυλάξεις και σας ευχόμαστε Καλή Ανάσταση!